Er is een interessant misverstand als het gaat over menselijke ontwikkeling. Vaak bestaat het idee dat we naar een cursus of iets degelijks moeten gaan om hierover te leren. Het lijkt wel op een hobby of sport waar je in je leven tijd voor vrij moet maken naast alle andere verplichtingen die je al hebt. Je gaat naar een bijeenkomst of cursus net zoals je naar een cursus Spaans of tekenen gaat. Je krijgt daar bepaalde kennis en wordt geconfronteerd met bepaalde inzichten die je in je leven kunt gebruiken, maar dit is niet zoals het bedoeld is. Iedereen ontwikkelt zich. Het hele leven is een leerschool en iedere dag zitten wij in de ‘schoolbanken’. Hier ligt het probleem niet. De vraag is of wij de ‘lessen van het leven’ ons realiseren en kunnen gebruiken in toekomstige situaties.

Laten we een voorbeeld onderzoeken: ouderschap. Een prachtige periode in het leven vol levenslessen. De komst van een baby betekent een enorme verandering in je leven. In eens draait niet alles meer om jou, maar is er een ander middelpunt in je leven gekomen: de kleine baby. Alles draait om de baby: gaat het goed met de baby, dan vol je je gelukkig; gaat het niet goed met de baby, dan raakt het je diep. Ouderschap is op zichzelf al een weg voor innerlijke ontwikkeling, we moeten alleen leren het zo te benaderen.

Er zijn een paar hobbels op de weg die het ons lastig maken om de dagelijkse praktijk van het ouder zijn te zien als een weg voor innerlijke ontwikkeling. Eén van de problemen is dat ouderschap (nog steeds) omgeven is door vele mythen en aannames: één van de belangrijkste is wel de ‘mythe van de roze wolk’. Het lijkt erop alsof alles rond het ouderschap mooi en geweldig moet zijn, maar de realiteit wijst anders uit. Het is lang niet altijd gemakkelijk, jonge ouders zijn vaak vermoeid, uitgeput. Werk, relatie, ouderschap, sociale contacten ‘vechten’ om aandacht en tijd. Je vergelijkt je met andere jonge moeders en vaders en zij lijken het allemaal veel flitsender te doen dan jijzelf. Niet goed voor je eigenbeeld. Het zijn allemaal prachtige levenslessen, alleen vliegen zij voorbij en heb je amper de tijd om de les te leren die je aangeboden wordt. En nu wordt het interessant: je kunt de spirituele kant van het ouderschap op vele manieren beschrijven, maar deze spreekt mij erg aan: de weg van het geduld en de kunst van het ‘heel laten’. Als je naar de ontwikkeling van het kleine kind kijkt, zie je de haast tomeloze energie en doorzettingsvermogen aan de ene kant en het nog moeilijk kunnen omgaan met frustratie aan de andere kant. De moeder (en vader) zijn het baken en het veilige punt dat het kindje het vertrouwen geeft om door te gaan. Als ik zelf terug kijk naar onze kinderen, dan denk ik dat veel van het ‘werk’ bestond uit het scheppen van voorwaarden en niet zo zeer het geven van aanwijzingen of het corrigeren van de kinderen. Ontwikkeling is een natuurlijk proces dat in een veilige omgeving zich ‘ontrolt’.

Ouderschap is ook stressvol dat zich kan uiten vermoeidheid, somberheid, ongeduld, irritatie en dingen zeggen en doen die je beter maar achterwege had kunnen laten. Niet alleen wij ,de ouders zijn vaak gestrest, maar ook de kinderen hebben al op jonge leeftijd last van stress (zie mijn eerdere blog). Vaak maken wij onszelf verwijten, maar er is ook een andere manier om er naar te kijken. I.p.v. het onmiddellijk af te wijzen of te veroordelen, wordt je uitgenodigd om er heel eerlijk naar te kijken zonder het direct af te wijzen. Door er goed naar te kijken, rijst als vanzelf de wens op om de tegenovergestelde kwaliteiten te ontwikkelen. Je neemt je voor meer geduld te beoefenen, minder geïrriteerd te zijn etc. Deze wens komt niet voort uit een innerlijke veroordeling van jezelf, maar als een wens om ‘heel te laten’ en de oplossing te zoeken binnen de harmonie van de situatie en het moment.

Alle activiteiten van het ouderschap cirkelen rondom het grote ideaal: je eigen kind. Alles is gericht op het welzijn van dit kindje. Je hebt dus een prachtig focuspunt gevonden voor wat je doet. In die zin is ouderschap dieper en nauwer verleden met je diepste wensen dan bijvoorbeeld het werk dat je doet om je geld te verdienen. Het is natuurlijk geweldig als je je werk leuk en belangrijk vindt, maar het werk dat bij ouderschap hoort heeft al een heel natuurlijk focuspunt: je eigen kind.

Het zou fijn zijn als wij de beginperiode van het ouderschap ontspannen en zonder onnodige stress mee zouden kunnen maken. Als we de stress rond het ouderschap tot rust kunnen brengen, kunnen wij dit ook in andere situaties in ons leven voor elkaar krijgen. Een groot hulpmiddel daarbij is om af en toe met min of meer gelijkgestemden bij elkaar te komen en over de mooie, maar ook moeilijke kanten van het ouderschap te kunnen spreken. Door het samen delen van ervaringen en het letterlijk hardop uitspreken je eigen gevoelens, ontstaat er een bewustwording die je maar moeilijk kunt bereiken als je alleen bent. Door zelf te leren te ontspannen, breng je rust in je gezin en breng je het over op je eigen kind. De principes die gelden in yoga, meditatie en kennis omtrent je eigen functioneren, zijn dezelfde die je gebruikt als ouder. Ouderschap is een weg tot spirituele ontwikkeling en verdient ook als zodanig te worden geschouwd!

Wij gaan ons best doen om een studiegroepje voor ouders te organiseren met als doel om van elkaar te leren, elkaar te inspireren en bovenal te kunnen ontspannen in het ouderschap en er van te genieten. Daarnaast is ouderschap er niet alleen om het kind op te laten groeien en zich te laten ontwikkelen, het is evenzeer een prachtige weg voor je eigen innerlijke ontwikkeling.

Als je geïnteresseerd bent of je kent ouders die interesse hebben, kijk dan even op onze agenda voor de plaats en data voor deze bijeenkomsten. De cursus start in januari 2018.

Wil je reageren? Stuur dan een mailtje.

Auteur: Mehdi Jiwa