Aankomend weekend  (17-18 maart) is er een retraite in het kader van de Verdiepingsmodule die wij aan het ontwikkelen zijn. Naast de studie van de Asthâvakra Samhita is er gelegenheid voor presentaties van deelnemers van de retraite. Het is de gelegenheid om iets te delen dat je mooi vindt, dat je raakt of waar je passie ligt. Dit weekend zal er een presentatie zijn over Pytagoras. Hier alvast een tekst ter inspriatie voor de deelnemers die aan deze retraite gaan deelnemen.

De Stelling van Pythagoras doet ongetwijfeld velen van ons weer terugdenken aan het vak wiskunde of goniometrie op de middelbare school.

Dat deze wiskundige feitelijk een filosoof was (geboren in 569 voor Chr. op Samos/ Gr) en dus voor veel meer stond is wat minder bekend.

Graag wil ik jullie meenemen in zijn geschiedenis, opleiding in Griekenland, Thebe (Egypte) en Babylon en onderzoeken wat zijn drijfveren waren om rond 530 v.Chr. in de laars van Italië in de stad Croton een mysterieschool te vestigen.

Hij stelde strenge eisen aan zijn leerlingen, die pas na een aantal jaren hard werken, door hem zelf tot esoterici werden opgeleid. De eerste fase bestond vooral uit het luisteren en mediteren op akoesmata (soort Upanishads) waarna les werd gegeven in mathemata, zoals rekenkunde, geometrie, astronomie en harmonieleer (muziek). Doel was om via een geleidelijke her’innering van deze kennis spirituele inzichten te verwerven.

Aan Pythagoras worden door de historici de Gulden Verzen (Carmina Aureo) toegeschreven en deze 71 strofen, met halverwege de beroemde kentering in de Eed van/aan Pythagoras, zullen we op hoofdlijnen behandelen en samen lezen en ‘dobberen’ op enkele akoestama.

De Tetraxys staat symbool voor zijn filosofie en voor bekenden met het Enneagram zal het een feest van herkenning zijn. Graag neem ik ook jullie daarin mee.

Grote filosofen, zoals Socrates, Plato en Aristoteles zijn beïnvloed door Pythagoras. Vooral de unieke combinatie van het gelijktijdig accepteren van de stoffelijke wereld met de wetten die dat domein regeren én kennis van de spirituele wereld. Dit alles in het besef dat er feitelijk geen sprake is van een tegenstelling, maar van een onverbrekelijke eenheid.

Pythagoras is vermoedelijk gestorven op hoge leeftijd in Metapontum, na een forse vervolging. Zijn volgelingen zijn nog eeuwenlang verspreid actief geweest, maar feitelijk was het rond 100 na Chr. wel afgelopen, behoudens de Gulden Verzen die voortleven tot op de huidige dag.

Auteur: Mees Hartvelt