Ervaring met het Labyrint
Afgelopen week volgde ik een retraite in Brognon en Mehdi gaf enkele keren aan dat hij het labyrint had gelopen. Hij spoorde de groep aan om dat ook eens een paar keer te doen. Zo gezegd zo gedaan en op woensdag trok ik de stoute schoenen aan.
Bij de witte paaltjes gekomen stond ik even stil bij de eerste witte paaltjes en voelde het wat onwennig. Aangekomen bij de tweede rij witte paaltjes opende ik mijn hart in gedachten. Hierna begon de wandeling waarvan ik wist dat het heel kort zou zijn, hooguit 300 meter naar binnen. Ik zou mijn stappen gaan vertragen zodat ik er wat langer over kon gaan doen.
Tijdens het langzamer lopen voelde ik elke hobbel en elke gras polletje op mijn pad. Na elke bocht was er weer een stukje pad direct zichtbaar om op te lopen. Soms dacht je vlak bij het centrum te komen maar dan was er weer verwijdering. Eindelijk was ik er, het had toch langer geduurd dan ik dacht. Hierna besloot ik om ook uit het vierkant te lopen omdat het nog niet afgerond geheel vormde volgens mij. Tijdens de heenreis voelde ik een elektrische stroom vanaf mijn stuit naar mijn kruin lopen. Ik kreeg heel veel energie. Tijdens de terugtocht voelde ik mij heel diep geworteld in mijzelf. Het voelde zo krachtig dat ik hierna mijn qi gong loopje ging beoefenen. Het was een heerlijke ervaring en ook helend.
De volgende dag heb ik hem opnieuw gelopen. Dit keer ervaarde ik het als een innerlijke reis waarbij ik kon terug kijken vanaf de geboorte tot heden en dit was voelbaar. Het was een snelle terugblik in een seconde. Op de terugweg voelde ik een open einde, een bevrijd gevoel in het hier en nu, stilstaand bij wat de toekomst mij gaat brengen. Ik voelde mij zeer stil en sereen van binnen na deze tweede ervaring.
De laatste keer vond plaats op zaterdagochtend en nu kreeg ik allemaal ideeën over de toekomst. Ook ervaarde ik het pad en alle hobbels als een metafoor voor de hobbels die wij in het leven soms hebben naast de fijne ervaringen op pad. Het mocht er allemaal zijn.
Na deze drie ervaringen kreeg ik het idee dat hier spiraalsgewijs levensenergie door lichaam, geest en ziel voorbij trekt aan het bewustzijn.
Een mooie ontdekkingsreis naar binnen en weer naar buiten toe.
Tinka
(foto: Marianne Vreugdenhil)
