We gaan zitten op de mat om te mediteren, om yoga te ‘doen’. We gaan een week op retraite om verdieping en verstilling te vinden, misschien ook oplossingen voor onze levensvragen.

Iets in ons gaat iets doen, wat een aanvangstijd, een duur en een tijd van afloop heeft. Met een tevreden en ook vaak gelukkig gevoel staan we weer op van de mat, het meditatiekussen, gaan we vanuit de retraite weer naar huis.

We hebben iets goeds gedaan. Vaak werkt het nog wel even door; na de yoga en meditatie slapen we meer ontspannen, na de retraite voelen we ons de eerste week van thuiskomst in een andere staat, totdat dat ook langzaam weer weg lijkt te trekken.

Zo staat onze mind meestal voorop, die snel heeft begrepen wat goed voor ons is, die al snel een mooie openende en bevrijdende ervaring oppikt en overneemt.

Zo zijn we gewend om ons te identificeren met de denkende geest, en laten we die ons leven bepalen en vormgeven, plannen, controle houden en houvast geven.

Maar wat is Yoga, wat is Meditatie, wat is Retraite?

Yoga, voorbij de houdingen en ons fysieke lichaam, voorbij ook aan het energetische lichaam, en zelfs voorbij aan het causale lichaam, de bron, de scheppende kracht, als het weer mogen Zijn wat je hieraanvoorbij en ten diepste bent; puur bewustzijn. Het Zelf, het Zijn, het grenzeloze, onaantastbare en onaangetaste, het tijdloze en onveranderlijke in je. Voorbij aan het lichaam, de zintuigen, de denkende geest, en dat wat we meestal als ons ‘ik’ ervaren. Yoga is voorbij aan elke vorm van vasthouden en geloof, dát allerfijnste en weidse, ruimte gevende, bevrijdende mogen ontmoeten wat alles doordringt, wat vrij ís. Waar je lichaam, je leven, je voelen en denken in plaats heeft, maar ook in oplost.

Yoga is de ingang én het antwoord op de diepste levensvraag; Wie of wat ben ik?

Is het je weer her-inneren dat je dát bent, waar de dans van Lila, van de schepping in plaatsvindt.

Wat IS. Wat yoga is, wat meditatie is: wat je zelf ten diepste en allang en altijd al bént.

Wat ondergesneeuwd kan zijn geraakt, waar wat stof overheen is komen te liggen, maar je bént het; als het enige onveranderlijke wat nooit komt en gaat.

Het gaat steeds weer over afstemmen en cadans; waar stem je je op af? Waar geef je je aandacht aan?

Wat of wie ben je, waar identificeer je je mee?

En: mag je je steeds weer opnieuw herinneren, eren wat je ten diepste bent?

Tijdens een retraite merk je hoe het is als je je steeds in een vast dagelijks ritme, cadans, weer opent voor die diepe waarheid van wie je bent, en even weinig afleiding hebt. Met behulp van yoga, meditatie en studie als ingang. Je voelt een verandering plaatsvinden als je je steeds opnieuw weer afstemt op je wezen, het Zijn, het Zelf.

Als je steeds weer even vertrouwde houvast en het luisteren naar wat de mind je zegt láát.

Dat vraagt een bereidheid, een je steeds weer (durven) openen en een soort van inspanning omdat je kiest; waar open ik me voor? Waar verbind ik me mee?

Bepaal ik mijn leven, of luister ik naar het leven? Geef ik ruimte, laat ik alle ideeën en oordelen eens even los zodat de diepste waarheid zich kan openbaren, of kruip ik in een vertrouwd vastomlijnd gedachtegoed?

Mag het steeds weer oneindig ruim worden, zodat het vernauwde, kleine en beangstigende kan oplossen?

Als je gedurende een week lang steeds afstemt op dat wat voorbij het gangbare en de gewoonte ligt, voorbij het willen en het eigen-belang, voel je wat dat doet. Dat kan zo gelukkig makend zijn, terwijl de levensomstandigheden helemaal niet veranderd zijn!

Keuzes maken

Je hebt een keuze, en kunt dan voelen wat je keuze je gééft. Als je je afstemt op iets in je wat allang heel is, wat altijd al was en zal zijn, voel je ook hoe dat zo vanzelfsprekend kan bijdragen aan het grotere geheel, omdat je onlosmakelijk en niet afgescheiden één bent.

Dan voel je ook hoe dat grotere geheel je draagt en omhult. Dan is het wonderschoon om te buigen, over te dragen, en voelt dat zo liefdevol en zorgzaam verbonden en samen.

In augustus gaf ik de retraite in Balans en in Cadans in Brognon. Het voelde heel rijk en overvloedig: met het mooie landschap, het heerlijke eten, en de oprechte openheid om onszelf en elkaar steeds in het prettige ritme van vier keer per dag in de prachtige lichte yogazaal te ontmoeten in dat wat in iedereen en alles aanwezig is als het tijdloze, oneindige en onvergankelijke. Waar alles vanzelf in balans is.

We hebben gevoeld hoe balans ons aangereikt wordt en puur natuurlijk is als we onze hechtingen en houvasten durven los te laten. Hoe balans niet iets is wat het lichaam of de geest ons biedt, maar juist dat wat aan alles voorbij ligt, dat waar alle verharding en vernauwing en al ons ons best doen in oplost; het grote, het universele, het beginsel, Brahman, het pure bewustzijn, als de grondslag en ondergrond van ons menselijk bestaan. Dat Is yoga, dat Is balans, dat Is meditatie.

Ter ondersteuning aan een diepe wens om daarop afgestemd te blijven wordt ons onze natuurlijke cadans aangereikt; een gedragenheid, een eigen grondtoon, een eigen kleur.

We hebben ondervonden, al gedurende de week, dat een mooie diepgaande ervaring op zich meenemen naar huis niet voldoende is. Dat het juist gaat om het onderhouden van het contact met dat wat ons die mooie ervaring gaf. Dat in ons wat we ons weer her-inneren en terug hebben gevonden te blijven eren.

Dat vráágt dus ook om, weer thuis van retraite, weer van de mat af, bewust in cadans te blijven. Keuzes te maken om het contact te behouden, onderhouden. Vanuit een dieper weten dat waar je aandacht aan geeft groeit en meer bestaansrecht krijgt. Niet vanuit strengheid of opgelegd van buiten of van je eigen mind maar als antwoord op een diep verlangen, een roep van binnenuit.

Hierbij kunnen de yogamat, het meditatiekussen of de studie enorm ondersteunend zijn.

Maar het kan in en tijdens álles wat je doet. Dan wordt het Leven in Yoga, -in Yoga zijn-, dan is de meditatie altijd de ondergrond die je in je meedraagt. Dan leef je afgestemd op jezelf, op het Zelf.

Innerlijke spiegel

We dragen allemaal een innerlijke spiegel in ons, die ons haarfijn spiegelt waar we zijn, waar we ons mee verbonden hebben, voor geopend hebben, en hoe de gemaakte keuze voelt en uitwerkt.

Moge deze spiegel ons dierbaar zijn, mogen we regelmatig, in een ons passende cadans, in deze zo waardevolle, liefdevolle, helderheid gevende spiegel kijken en stééds weer een keuze maken: een kleine inspanning. Onderhouden. Jezelf en elkaar her-inneren. Steeds opnieuw.

Zo in Cadans blijven, zowel op de yogamat, op het meditatiekussen, met een tekst, als bij alles wat we in het dagelijks leven doen. Zo in Balans blijven. Zelfs als disbalans plaatsvindt in het grote Balans.

Yvonne Mekaoui