Bhagavad Gita kwam op mijn pad

In de coronatijd, tijdens de eerste lockdown van 2020, toen alles stil kwam te liggen, kwamen er in mijn beleving een enorme rust, ruimte, verstilling én tijd vrij. Het was als een retraite op een wonderbaarlijke manier verzorgd door iets groters dan me/wijzelf.

In een periode van totale onzekerheid, angst en vaak ook diep verdriet enerzijds, werd ook iets ánders gegeven.

In die periode attendeerde iemand me op de Stichting Filosofie en Meditatie, die, gezien de omstandigheden, elke vrijdagavond studie over de Bhagavad Gita nu online verzorgde. Dat gaf mij de mogelijkheid mee te kunnen doen.

Al sinds zo lang ik me kan herinneren word ik geleid door de zoektocht, een verlangen naar het wezenlijke, weer samen te mogen vallen met de essentie van ons mens-zijn.

Sinds Yoga mij gevonden heeft, zo’n twintig jaar geleden, heeft die innerlijke roep ook een duidelijke richting gekregen en ben ik altijd op zoek naar het meest authentieke, de bron van yoga. Dat wat yoga ten diepste en voorbij de lichaamshoudingen betekent en waar het ons weer één mee wenst te laten worden. Wat Yoga ons aanreikt. Dat deze Bhagavad Gita studie (die wel 18 vormen, ingangen van yoga beschrijft) op mijn pad kwam was dan ook als een geschenk uit de hemel aangeboden.

Wat bracht en brengt het me?

De vrijdagavonden droegen met name in die eerste tijd voor mij een uitzonderlijke sprankeling en schoonheid in zich. Elke vrijdagavond zat ik achter de computer, gewoon thuis, en beleefde de studie als een satsang waarin ik me steeds weer opende voorbij de oppervlaktelaag en het kleine ‘ik’ naar die oneindig weidse innerlijke en overal aanwezige ruimte van het Zelf: het pure bewustzijn wat ‘ik’ dan weer voelbaar bén. Wat alles en iedereen is, waar we verbonden en één Zijn. Het onveranderlijke, het altijd aanwezige onder en voorbij alles. Daar waar het niet meer gaat over het eigenbelang maar over het welzijn van iedereen en alles.

Na afloop van de studie ging ik altijd even naar buiten, naar de oneindige sterrenhemel kijken die nog nooit zo helder, schoon en sprankelend was.

De Bhagavad Gita als (Yoga) gids naar mijn diepste wezen.

De Bhagavad gita bestaat uit drie delen. Of we nu bezig zijn in de hoofdstukken vanuit het perspectief van de mens geschreven, of die vanuit het perspectief ven het Absolute, of de hoofdstukken die gaan over de brug tussen de mens en het Absolute: de verzen hebben uiteindelijk dezelfde uitwerking op me, verwijzen naar hetzelfde.

Het huiswerk en schrijven van mails werken voor mij ook verdiepend; niet eerder had ik zulk leuk huiswerk en genoot/ geniet ik van het me al schrijvend verbinden met die essentie van ons bestaan.

Inmiddels, lange tijd weer na die eerste coronaperiode nu het maatschappelijk leven weer in volle vaart gaande is volg ik de studie nog steeds en zijn we voor de derde keer de Bhagavad Gita aan het bestuderen. De tekst gaat op een andere manier dieper in me zitten en werken en ligt als het ware steeds meer ín me.

Het is nooit hetzelfde, het voelt nooit als herhaling: altijd licht iets anders op, ligt het accent weer net ergens anders, spreekt iets ander me weer aan.

Als steeds een ander vlakje van dezelfde diamant dat oplicht.

 

De belangrijkste lessen

Het belang van de zo waardevolle ‘yoga van wanhoop’ zoals die beschreven staat in het begin van het geschrift is essentieel voor alles wat volgt. Als je het niet meer weet en vast loopt of je verkrampt en vernauwd voelt: mogen toegeven, mogen buigen, je (te) kleine ik van je af mogen laten vallen en vol geloof en vertrouwen (sraddha) ruimte geven aan wat al lang op je wacht en wat je allang bent. Keer op keer.

Zo leert de Bhagavad Gita me dat het steeds weer mogelijk is open te gaan voor iets groters en om “Krishna” te laten spreken, zoals die als vertegenwoordiger van het Absolute of het Goddelijke in de Bhagavad Gita Arjuna onderricht.

In het dagelijks leven heeft De Bhagavad Gita me veel bewuster gemaakt dat we vanuit verschillende perspectieven, standpunten, kunnen leven (en dus kijken naar het leven). Die van de mens, waardoor alles een bepaalde kleuring krijgt vaak bepaald door gedachten en emoties, en die van het Absolute, waar problemen, gedachten en emoties als sneeuw voor de zon verdwijnen. Waar lijden ophoudt en diepe, dragende vrede ontstaat. Ik stel mezelf dan ook vaak bewust de vraag: vanuit welk standpunt denk, zie, voel of beleef ik iets?

Zo leidt de Bhagavad Gita me steeds weer naar het fundament, de stabiliteitsgevende ondergrond en ondersteuning van alles wat leeft en ís; de Dharma.

De wekelijkse studies zijn als een kompas of richtingaanwijzer op het spirituele pad en houden me, mede, in verbinding. In Yoga. Of brengen me terug als ik weer even afgeleid was, door me steeds weer aan het tijdloze, oeroude, onaantastbare en meest essentiële te her-inneren. Daar waar we allemaal hetzelfde Zijn. Wél-Zijn.

Yvonne Mekaoui