We zeggen het vaak tegen elkaar of tegen onszelf: wees gewoon jezelf.

Als klein kind voelde ik al iets vreemds, vervreemdends. Het leek of alle mensen en ook de wereld anders in elkaar zaten dan voor mij natuurlijk aanvoelde. Iets in mij bedacht dat het van groot belang was me aan te passen, mijn best te gaan doen om er toch bij te horen.

Zoektocht

Waarschijnlijk ben ik er onbewust maar op heel subtiel niveau in gaan excelleren, is het er als onderliggende drijfveer ingeslopen en uiteindelijk een conditionering, een vasana (latente neiging) geworden: heeft het mijn zelfbeschermings- en overlevingssysteem, het ego of kleine zelf gevoed. Er bleef iets niet kloppend voelen, niet veilig voelen, ik was niet werkelijk op mijn gemak, niet ingebed. De zoektocht naar me zelf, mijn Zelf, naar wat Leven is, was daarmee al vroeg geboren.

Wie ben ik?

Toen ik 36 was en plotseling ernstig ziek bleek, geconfronteerd werd met de dood, trof en openbaarde deze diepe vraag over wie ik werkelijk ben de kern van mijn wezen. Alle uiterlijkheid viel van me af. Voor het zo zorgvuldig en onbewust opgebouwde zelf-verdedigingssystemen, mijn ‘bewapening’ en ook voor mijn aanpassingsvermogen was geen energie meer over. Het was als Arjuna in de Bhagavad Gita in de yoga van wanhoop; het kleine zelf door extreme omstandigheden af te moeten leggen, te ontwapenen, niet meer anders te kunnen. Op wonderbaarlijke wijze bleef er over wat ik wezenlijk wél was, ontdaan van alle doen en inspanning. Als antwoord op de vraag die ik zo lang al bij me droeg. Als er al inspanning was, was het die van het me heel oprecht en vol vurig en levendig verlangen te openen voor dat wat diep in me te wachten lag en ont-dekt wenste te worden, dat wat ik altijd zo gemist had, maar gewoon bij me bleek te dragen. Bleek te Zijn.

Een samenvallen met het woordeloze, met het pure bewustzijn, helderheid en liefde, op het moment dat ik ogenschijnlijk in de diepste ellende zat.

Yoga

Mijn liefde voor de Yoga was geboren, de/mijn Dharma diende zich aan.

In de jaren daarna en toen ik weer herstelde, is Yoga met een diepe totaalwaarde mijn leven ook in deze wereld richting gaan geven en ben ik me erin blijven verdiepen. Zo ontstond ook het gaan doorgeven in verschillende vormen: (zachte) yoga, meditatie én muziek.

Je Zelf Zijn

De mooiste universele uitnodiging en in deze tijden zo belangrijk om staande en aanwezig te blijven in de wereld zoals die nu is, is zoals ik dat ervaar onszelf én elkaar op deze diepste laag – steeds weer – te her-inneren wie we gemeenschappelijk en wezenlijk zijn: ons Zelf te Zijn. Dat Zelf wat we allemaal sámen zijn: Eén. En wat tegelijkertijd de mooiste bijdrage aan de aarde en de wereld zou zijn.

Van 20 tot 26 augustus geef ik in Brognon de retraite Je Zelf Zijn. Klik hier voor meer info.

Namasté,

Yvonne Mekaoui